Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρτοπούλας ως ένα σταθερό πολιτιστικό σημείο αναφοράς του χωριού αλλά και της ευρύτερης περιοχής, επένδυσε εφέτος στην έμπνευση και τη δημιουργικότητα των νέων μελών του ΔΣ ενισχύοντας και αναβαθμίζοντας πετυχημένες δράσεις με εξελισσόμενες δραστηριότητες που πρόκειται να καθιερωθούν.
Το ΔΣ του Πολιτιστικού Συλλόγου που εφέτος το πλαισιώνουν οι νέοι μας οργάνωσε τα ΑΡΤΟΠΟΥΛΙΩΤΙΚΑ 2025 στην πλατεία τού όμορφου χωριού μας και στο Δημοτικό Σχολείο με ένα θαυμάσιο πρόγραμμα διανθισμένο με θέατρο, μουσικές βραδιές, ποδοσφαιρικό αγώνα, σεμινάριο Βασικής Υποστήριξης Ζωής, δανειστική βιβλιοθήκη, χωριανική βραδιά με πλούσιο δείπνο και με αποκορύφωση το πανηγύρι του χωριού που κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες.
Συγχαρητήρια στον Πρόεδρο και τα μέλη του ΔΣ, για την τέλεια οργάνωση των θερινών εκδηλώσεων, που εργάστηκαν ανιδιοτελώς με αφοσίωση, καινοτομία, έμπνευση και δημιουργικότητα.
Συγχαρητήρια και σε όλους τους νέους που στάθηκαν δίπλα στο ΔΣ του Συλλόγου, όλες τις μέρες των εκδηλώσεων, στις νοικοκυρές για τις πεντανόστιμες πίτες που ετοίμασαν, τους συγχωριανούς και φίλους του χωριού μας για τη συμμετοχή, την παρουσία για τις προσφορές τους.
ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΥΓΕΙΑ
Διαμαρτυρία του Λιόλιου Ξηρολιβαδιώτη στη Γ' Εθνοσυνέλευση διότι δεν δέχτηκαν Μακεδόνες αντιπροσώπους (1826).
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΤΟΠΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
«Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ»
43 ΧΡΟΝΙΑ
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗΣ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗΣ
Του Νίκου Λιόλιου
Ο Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Αρτοπούλας – Ιωαννίνων «ο Άγιος Κοσμάς» ιδρύθηκε το 1982, με σκοπό τη βελτίωση και εξύψωση της πολιτιστικής στάθμης του χωριού, τη διάδοση του πνεύματος αλληλεγγύης, την ανόθευτη διαφύλαξη και καλλιέργεια των παραδόσεων, ηθών και εθίμων του χωριού και τη μετάδοσή τους στις επόμενες γενιές, την ελεύθερη ανταλλαγή επιστημονικών και πολιτιστικών πληροφοριών, την εκτέλεση κοινωφελών έργων και έργων εξωραϊσμού του χωριού και την ανάπτυξη και διατήρηση στενών δεσμών με τους ξενιτεμένους.
Όσοι ασχολούνται με το Σύλλογο διαθέτουν μεράκι, κέφι και αγάπη για το χωριό τους, τα ήθη, τα έθιμα και την παράδοση και αισθάνονται αφιερωμένοι στο γενικό καλό και ο καθένας από το χώρο του καταθέτει την πνευματική και ψυχική του ευφορία για το καλό του τόπου μας για να μη χαθούν οι ρίζες μας, τα ίχνη των προγόνων μας και τα δικά μας βήματα.
Το Διοικητικό Συμβούλιο με γνώμονα πάντα τα συμφέροντα και μόνο του Συλλόγου και της τοπικής μας κοινωνίας, πιστεύοντας ότι η επιτυχία κερδίζεται με καλή οργάνωση, σχέδιο, σύνεση και φαντασία, φροντίζει να μετουσιώνει σε αποτέλεσμα τα οράματα και το πρόγραμμά του, τις προσδοκίες των μελών, των χωριανών και της κοινωνίας, να αναπτύσσει σχέσεις αμοιβαίας κατανόησης και εμπιστοσύνης και να δίνει νέο όραμα και προοπτική.
Από το 1982 που ιδρύθηκε, ο Σύλλογος, μέχρι σήμερα έχει συνεχείς και αξιόλογες πολιτιστικές και κοινωνικές δραστηριότητες και ζωντανή παρουσία στην τοπική μας κοινωνία.
Στη διάρκεια των 43 αυτών χρόνων εδραιώθηκε στη συνείδηση των Αρτοπουλιωτών, έχει την πλήρη αποδοχή των κατοίκων και με τη βοήθεια των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης έγινε γνωστό το έργο του και στην ευρύτερη περιοχή.
Κόβει κάθε χρόνο την Πρωτοχρονιάτικη πίτα στο Πνευματικό Κέντρο του χωριού και δίνει δώρο στον τυχερό ως και δώρα στα παιδιά των χωριανών.
Ανάβει, την Κυριακή της Αποκριάς, την παραδοσιακή «Αλαγούζια» και στήνεται τρικούβερτος χορός στην πλατεία του χωριού.
Στρώνει την Καθαρά Δευτέρα, πλούσιο τραπέζι με φασολάδα, λαγάνες, σαρακοστιανά και κρασί στην πλατεία του χωριού.
Τη Μεγάλη Παρασκευή, μετά την περιφορά του Επιταφίου, κάθονται όλοι στο Τραπέζι της Συγχώρεσης και της Αγάπης και γεύονται την αλάδωτη φασολάδα, το χαλβά και τις ελιές που είναι προσφορά της κυρίας Χορευταρή από την Πάτρα εις μνήμη του πατρός της.
Τα μέλη του Συλλόγου, χωριανοί και φίλοι, που μπορούν και επιθυμούν, βάζουν την προσωπική και εθελοντική τους εργασία και κάθε χρόνο καθαρίζουν την πλατεία, τις βρύσες, τους δρόμους και τα μονοπάτια του χωριού.
Οργανώνει κάθε χρόνο τις πολιτιστικές μας εκδηλώσεις, τα «Αρτοπουλιώτικα», από 16 μέχρι 26 Αυγούστου
Με την οικονομική στήριξη των κατοίκων, τη βοήθεια της Αδελφότητας και την προσφορά φίλων μας εξόπλισε το Πνευματικό Κέντρο με τραπέζια, καρέκλες, πιάτα, μαχαιροπίρουνα, ψυγείο, ψησταριά κ.ά..
Επικοινωνεί με τους ξενιτεμένους μας κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα και όταν γιορτάζουν αυτοί και τα παιδιά τους στέλνοντάς τους ευχές.
Δημιούργησε ιστολόγιο (blog) και fb του Συλλόγου για την άμεση ενημέρωση και επαφή με τους χωριανούς, ξενιτεμένους και φίλους της όμορφης Αρτοπούλας.
Διοργανώνει ποδοσφαιρικούς αγώνες, εκθέσεις ζωγραφικής, αγιογραφίας και ξυλογλυπτικής.
Πραγματοποιεί κάθε χρόνο τη «Χωριανική βραδιά» με δωρεάν φαγητό και χορό μέχρι τα ξημερώματα και βραβεύει τα παιδιά των μελών μας που πέτυχαν στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας ως και συγχωριανούς και φίλους που πρόσφεραν στο χωριό και στο κοινωνικό σύνολο.
Τοποθέτησε ενημερωτικές πινακίδες στα ιστορικά διατηρητέα μνημεία, στα εξωκλήσια, στα περιπατητικά μονοπάτια και στους δρόμους του χωριού.
Τύπωσε φυλλάδια με τα τραγούδια του Λαζάρου, με την ιστορία του Μοναστηριού της Καταμάχης και την ιστορία του χωριού ως και ημερολόγια διανθισμένα με παλιές φωτογραφίες χωριανών ως και σε θεματικές ενότητες τα όμορφα τοπία του χωριού, εκκλησίες, βρύσες κ.τλ...
Συγκέντρωσε ασπρόμαυρες παλιές φωτογραφίες με σκοπό την έκδοση Φωτογραφικού Λευκώματος.
Τίμησε και βράβευσε τους π. κοινοτάρχες, αναγνωρίζοντας έτσι την προσφορά των ανθρώπων που υπηρέτησαν την Τ. Αυτοδιοίκηση.
Ενίσχυσε το ταμείο της Εκκλησιαστικής Επιτροπής για να γίνει η σκεπή του μοναστηριού.
Συμμετείχε στην 9η Πανελλήνια Λαμπαδηδρομία των Εθελοντών Αιμοδοτών, δημιούργησε τράπεζα αίματος και οργάνωσε σεμινάρια και ομιλίες.
Συμπαραστάθηκε, βοήθησε και πρόσφερε σε φτωχές, άπορες και ορφανές οικογένειες, σε αδύναμους και ανήμπορους συνανθρώπους μας.
Βοήθησε στην ανέγερση του Πνευματικού Κέντρου, του Ιατρείου, της Πλατείας του χωριού, του υδραγωγείου Καταμάχης, πραγματοποίησε δεντροφυτεύσεις, κατασκεύασε βρύσες και τον θαυμάσιο εσωτερικό φωτισμό του χωριού με καλαίσθητες κολόνες και όμορφα φωτιστικά.
Συμμετέχει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις γειτονικών Συλλόγων και στα «Ελευθέρια» με καταθέσεις στεφάνων στο Ηρώο των «Αγωνιστριών Γυναικών των Τσεριτσάνων».
Οργάνωσε συναντήσεις γνωριμίας, συζητήσεων και ανταλλαγής απόψεων με τους Αρτοπουλιώτες που ζουν στα Ιωάννινα.
Με την ευγενή προσφορά του κ. Carle Peter κυκλοφόρησε βιντεοκασέτα με τη ζωή των χωριανών μας.
Οι αδελφοί Βάγια, επιμελήθηκαν και κυκλοφόρησαν με το λογότυπο του Συλλόγου, ένα θαυμάσιο DVD με το πανηγύρι του χωριού μας και η προσφορά τους στο Σύλλογο ήταν και είναι σημαντική.
Πραγματοποιεί εκπαιδευτικές, ψυχαγωγικές και προσκυνηματικές εκδρομές, δημοτικές και λαϊκές βραδιές, βραδιές νεολαίας, θεατρικές παραστάσεις και προβολές φωτογραφιών και ταινιών.
Το πανηγύρι μας ύστερα από ενέργειες μελών του Συλλόγου μας και μελών της «Ράδιο Παρέας των Σελλών-94,5 FM stereo», καλύπτεται τακτικά από το ΗΠΕΙΡΟΣ TV1.
Το μακροχρόνιο και πλούσιο έργο του Συλλόγου στα πολιτιστικά και εξωραϊστικά έργα του χωριού μας, παραμένει αθόρυβο γιατί μόνος σκοπός του είναι να κάνει έργα και να βοηθήσει, να δώσει χαρά και να προσφέρει εθελοντικά και ανιδιοτελώς στη μικρή μας κοινωνία και θα συνεχίζει να αγωνίζεται για την πολιτιστική αναβάθμιση του χωριού μας και για ένα κόσμο ευτυχισμένο και καλύτερο.
 |
| Έργο του αείμνηστου Κωνσταντίνου Νικ. Λιόλιου. |
.jpg)
.jpg)
Σας συγχαίρω για την εκλογή σας στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πολιτιστικού και Εξωραϊστικού Συλλόγου Αρτοπούλας «Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ» και σας εύχομαι προσωπική και οικογενειακή υγεία και δύναμη για εθελοντική και ανιδιοτελή προσφορά και έργο για το καλό του Συλλόγου, του χωριού και των συγχωριανών μας που σας εμπιστεύτηκαν και σας τίμησαν εκλέγοντάς σας ως μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου.
Η επιτυχία σας θα εξαρτηθεί από τη φιλοσοφία που έχετε για το Σύλλογο και το έργο του, από το όραμα και το πρόγραμμα που θα εκπονήσετε, από τους στόχους που θα βάλετε και την καλή οργάνωση που θα κάνετε για κάθε μία δραστηριότητα που θα πραγματοποιήσετε.
Ο Σύλλογός μας, θέλει δυναμισμό και κυρίως έργο. Εσείς, διαθέτετε όλα εκείνα τα στοιχεία και είμαι βέβαιος ότι η συμμετοχή σας, η συνεργασία σας, η ενεργητικότητά σας, η θέλησή σας για προσφορά, ο λόγος, η σκέψη, η γνώση, οι πράξεις και το έργο σας έχουν να προσφέρουν ένα ακόμη λιθαράκι στην προκοπή και την πρόοδο του χωριού μας.
Σας συγχαίρω και πάλι για την εκλογή σας και σας εύχομαι υγεία, ό,τι καλύτερο, δημιουργικότητα και έργο για το καλό του Συλλόγου, του χωριού και των συγχωριανών μας.
ΚΑΛΗ ΘΗΤΕΙΑ!!!
Με βαθιά συγκίνηση και θρησκευτική κατάνυξη η Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας αλλά και πλήθος πιστών από τη γειτονική χώρα αλλά και από την Ήπειρο και λίγα άτομα από την Αρτοπούλα, τίμησαν τη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στο Κολικόντασι, εκεί όπου βρίσκεται ο τάφος του και προσκύνησαν τον τόπο που φύλαξε για δεκαετίες τα λείψανα του Αγίου.
Η Ιερά Μονή του Αγίου Κοσμά βρίσκεται βόρεια της Απολλωνίας, στην ανατολική όχθη του Άψου ή Οσούμ ποταμού της Αλβανίας, κοντά στο χωριό Κολικόντασι της Μεγάλης Μουζακιάς.
»ΑΝΗΓΕΡΘΗ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ/ Ο ΘΕΙΟΣ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣ ΟΥ/ΤΌΣ ΝΑΟΣ ΔΙΑ ΠΡΟΣΤΑ/ΓΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΥΨΗΛΟΤΑΤΟΥ ΒΕΖΥΡ / ΑΛΗ ΠΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΕΠΕΛΕ/ΝΗ».
Τα λείψανα του αγίου φυλάσσονται στην Αρχιεπισκοπή στα Τίρανα για λόγους ασφαλείας και η κερκίς της δεξιάς χειρός, βρίσκεται στον Ιερό Ναό αγίου Κοσμά Κονίτσης.
Ο π. Τιμόθεος Ηλιάκης γράφει: «Δεν μπορούσα να εξηγήσω πώς το άθεο καθεστώς του Εμβέρ Χότζα, που δεν άφησε ίχνος Χριστιανικό στην ταλαιπωρημένη Βόρειο Ήπειρο, επέτρεψε τη διατήρηση της Μονής και του τάφου του Εθναποστόλου Κοσμά του Αιτωλού. Η απορία μου αυτή λύθηκε πρόσφατα όταν ένας νέος Βορειοηπειρώτης, ο κ. Χρήστος από το Φίερι, γειτονική με το Κολικόντασι πόλη, ήρθε κοντά μας και ζήτησε να βαπτιστεί Χριστιανός Ορθόδοξος. Όταν μου εξήγησε σχετικά με τον τόπο της καταγωγής του, τον ρώτησα αν γνώριζε κάτι σχετικό με την απορία που είχα. Ο νέος με βουρκωμένα μάτια άφησε τον λογισμό του ελεύθερο και μου διηγήθηκε τα εξής θαυμαστά.
Όταν το 1968 με νόμο του Αλβανικού κράτους απαγορεύθηκε κάθε θρησκευτική εκδήλωση, ήρθε διαταγή από τα Τίρανα να γκρεμισθούν οι Εκκλησίες και να εξαφανισθούν οι Σταυροί από τους Χριστιανικούς τάφους, ο τότε Αστυνομικός διοικητής του Φίερι πήρε μαζί του το αρμόδιο συνεργείο και πήγαν στο Μοναστήρι προκειμένου να το εξαφανίσουν. Γνωρίζοντας μάλιστα την ευλάβεια των Ελλήνων προς τον άγιο Κοσμά, έδωσε εντολή να ξεκινήσει το έργο της κατεδαφίσεως από τον τάφο του αγίου. Όταν όμως οι εργάτες έδωσαν το πρώτο κτύπημα στο ιερό μνημείο τότε μια δυνατή βουή έσπασε την ησυχία του χώρου και μια μεγάλη λάμψη σαν φωτιά ξεπήδησε μέσα από τον τάφο του πατρό-Κοσμά. Έντρομοι οι παριστάμενοι ετράπησαν σε φυγή και δεν επανήλθαν παρά τις απειλές και την «καθησυχαστική» δήλωση του καθεστώτος πως, δήθεν, εξερράγη ξεχασμένη από τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο βόμβα! Έτσι δεν βεβηλώθηκε ο τάφος του αγίου Κοσμά, όπως και τα χαριτόβρυτα Λείψανά του, που παρέμειναν εκεί βάλσαμο στις πληγές των Χριστιανών και ελπίδα πως… «Θα ‘ρθει το ποθούμενο».»
Στο Κολικόντασι, εδώ που ο Πατροκοσμάς ίδρυσε το τελευταίο σχολείο. Εδώ που ενώ κήρυττε τον πήραν οι άνθρωποι του Κουρτ Πασά, τον οδήγησαν σε ένα δέντρο, τον θανάτωσαν και πέταξαν το σώμα του στο ποτάμι από όπου το ανέσυραν οι χριστιανοί και έγινε η ταφή στη Μονή που αφιερώθηκε στην μνήμη του ήρθαμε κι εμείς προσκυνητές στις 24 Αυγούστου 2024.
Και είχαμε μεγάλη τύχη γιατί μαζί μας ήταν ο Περιφερειάρχης κ. Αλέξανδρος Καχριμάνης και ο καθηγητής του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Μιχαήλ Τρίτος, οι οποίοι μας ξενάγησαν, μας πληροφόρησαν και μας ενημέρωσαν.
Ο Άγιος Κοσμάς να μας προστατεύει. Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία.
«…Κοσμᾶ ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε,
δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος».
ΑΡΤΟΠΟΥΛΑ: Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός στο εξωκλήσι του Αγίου Κοσμά Αιτωλού, χοροστατούντος του π. Κωνσταντίνου.
Σήμερα, Παρασκευή 23 Αυγούστου, τελέστηκε με λαμπρότητα ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετ’ Αρτοκλασίας και περιφοράς της Ιεράς Εικόνας, χοροστατούντος του αιδεσιμότατου π. Κωνσταντίνου στον ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά Αρτοπούλας.
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η ακολουθία του Εσπερινού προσέλκυσε αρκετούς πιστούς, που συγκεντρώθηκαν για να τιμήσουν τη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και να συμμετάσχουν στην ιερή αυτή τελετή.
50 ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Το 1974 οι Αρτοπουλιώτες ίδρυσαν το ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΡΤΟΠΟΥΛΙΩΤΩΝ Η «ΕΝΩΣΗΣ» με έδρα τα Ιωάννινα.
Οι σκοποί του Συλλόγου ήταν: 1) Η σύσφυξη των σχέσεων των απανταχού Αρτοπουλιωτών, 2) Η μορφωτική ανύψωση και ψυχαγωγία των κατοίκων Αρτοπούλας με διαλέξεις, θεατρικές παραστάσεις και ίδρυση Βιβλιοθήκης, 3) Η εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας και πολιτισμού και η τουριστική διαφήμιση και ανάπτυξη της Αρτοπούλας, 4) Η διοργάνωση χορών, εκδρομών και άλλων καλλιτεχνικών εκδηλώσεων με σκοπό την ενίσχυση ασθενών, γερόντων, αναπήρων και όποιων έχουν ανάγκη βοήθειας, 5) Η εκτέλεση έργων αναδάσωσης και δεντροφυτεύσεων και 6) Η αναζωογόνηση και η συνέχιση των πατροπαράδοτων εθίμων.
Το 1982 ιδρύεται και δεύτερος (ο σημερινός) Σύλλογος με τον τίτλο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΤΟΠΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ «Ο ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ» με έδρα τα Ιωάννινα.
Ο δεύτερος Πολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Αρτοπούλας – Ιωαννίνων «ο Άγιος Κοσμάς» ιδρύθηκε με σκοπό τη βελτίωση και εξύψωση της πολιτιστικής στάθμης του χωριού, τη διάδοση του πνεύματος αλληλεγγύης και την καλλιέργεια των σχέσεων τόσο μεταξύ των μελών του όσο και με τους μορφωτικούς και πολιτιστικούς Συλλόγους όλης της Χώρας, τη διατήρηση των εθίμων, την ελεύθερη ανταλλαγή επιστημονικών και πολιτιστικών πληροφοριών, την εκτέλεση κοινωφελών έργων και έργων εξωραϊσμού του χωριού και την ανάπτυξη και διατήρηση στενών δεσμών με τους ξενιτεμένους.
ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ
ΚΑΤΑΜΑΧΗΣ
Του Νίκου Κ. Λιόλιου
Το μοναστήρι της Καταμάχης (Γενέθλιον της Υπεραγίας Θεοτόκου) ανεγέρθηκε το 1830 όπως φαίνεται από τη χρονολογία που υπάρχει στο εξωτερικό υπέρθυρο του ναού.
«Η ονομασία του μοναστηριού, από το ρ. καταμάχομαι “πολεμώ με μανία εναντίον κάποιου”» (Κώστα Ευ. Οικονόμου. Τα Οικωνύμια του Νομού Ιωαννίνων. Έκδοση Νομαρχιακής Αυτόδιοίκησης Ιωαννίνων. Ιωάννινα 2003, σελ. 91)
Αιώνες όμως πριν ήταν χτισμένο στη θέση «Αι-Γιάννης» όπου σήμερα το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη και το 1611 καταστράφηκε από τον Οσμάν Πασά (Βλ. Δημ. Καμαρούλια. Τα Μοναστήρια της Ηπείρου. Εκδόσεις Μπαστάς-Πλέσσας. Αθήναι 1997. Τόμος Α΄, σελ. 41, Πρβλ. Πάνου Τζιόβα. Η Μονή Διχουνίου. Έκδοση Δήμου Μολοσσών. Ιωάννινα 2002, σελ. 13 ).
Στη θέση «Βούρλο» που βρίσκεται ΒΑ από το εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννη υπάρχει Αρχαιολογικός χώρος - νεκροταφείο (ΥΑ 15794/19-12-1961 - ΦΕΚ 35/Β/2-2-1962).
«Πλούσιο μοναστήρι, με χωράφια, γιδοπρόβατα, γελάδια, μελίσσια κ.ά.» (Δημ. Καμαρούλια, ό.π., σελ. 484).
Από τα δεκάδες γελάδια, εκατοντάδες μελίσσια και χιλιάδες γιδοπρόβατα, είχαν απομείνει το 1924 μόνο 10 γελάδια, 25 μελίσσια και 300 γιδοπρόβατα.
Επί τουρκοκρατίας, το μοναστήρι, πλήρωνε το δάσκαλο της Αρτοπούλας κάθε χρόνο με 12 χρυσές τούρκικες λίρες, 12 οκάδες αλατισμένο τυρί και 6 οκάδες λιωμένο βούτυρο. Μοίραζε επίσης 400-500 οκάδες καλαμπόκι σε φτωχές οικογένειες των γύρω χωριών.
Πρώτος ηγούμενος ήταν ο Γουρνάρης από το Ασπροχώρι και έπειτα ο Παρθένιος από τους Παπαδάτες, ο Χρυσόστομος από τα Μηλιανά και τελευταίος ο Παπαθανάσης από το Ζωτικό. (Σπ. Μουσελίμη. Η Λάκκα του Μπότσαρη. Γιάννινα 1976, σελ. 66).
Το 1918 τοποτηρητής του μοναστηριού ήταν ο Οικονόμου Αθανάσιος και επόπτης ο ιερέας του διπλανού χωριού, της Γράσδανης.
Στις αρχές του 1950 έμενε στο μοναστήρι δόκιμη καλόγρια, η Κωνσταντίνα Παπαγεωργίου, η οποία μετά πήγε στην Ιερά Μονή Διχουνίου και το 1955 μετατέθηκε στη Μονή Τσούκας. (Π. Τζιόβα, ό.π. σελ. 141).
«Για λίγον καιρό (1960) έμενε στο μοναστήρι καλόγρια η Κωστούλα από τις Μπαουσιούς» (Σπ. Μουσελίμης, ό.π. σελ. 66).
«Την ημέρα που γιόρταζε το Μοναστήρι έστρωναν οι καλόγεροι τραπέζι για όλους. Έτρωγε και γλένταγε ο κόσμος και πήγαινε το τουφεκίδι, άλλο πράμα. Έρχονταν και κανένας πραματευτής με καμιά παραμάνα, κανένα σπάγκο, ράμματα, ψίχα λουλάκι και κάτι τέτοια. Αγόραζαν τα παιδάκια καμιά φλογέρα ή καμιά σιουρίχτρα και έπαιζαν. Έπαιρναν και κανένα ζαχαράτο για να φάνε.
Οι μεγάλοι έπιναν ρακί, τσίπουρο, κούμαρο ή δαμάσκηνο. Έρχονταν και καμιά ζυγιά όργανα και χόρευαν δυο και τρεις μέρες.
Πολλοί το ’καναν τάμα και έζωναν την εκκλησία της Παναγίας με μια ή τρεις γύρες αγνό κερί…» (Ν. Λιόλιου. Τι είδα και τι άκουσα στο χωριό μου. Αθήνα 1983, σελ. 228).
Το μοναστήρι
γνώρισε κατά καιρούς την αδιαφορία των υπευθύνων, τις καταστροφικές επισκευές
των μη ειδικών, τη λεηλασία των αρχαιοκάπηλων και την ανασκαφή της αυλής από
τους αναζητητές του «κρυμμένου θησαυρού».
Σήμερα βλέπουμε μια προσπάθεια αποκατάστασης του ναού και αναστήλωσης των κελιών του μοναστηριού, που γίνεται με τη συνεργασία και τη βοήθεια των αρμόδιων υπηρεσιών και των ειδικών, αλλά με τη δύσκολη οικονομική συγκυρία που περνάμε φαίνεται ότι θα περάσουν αρκετά χρόνια για να δούμε το τελικό αποτέλεσμα που όλοι επιθυμούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου